De aanslag op de Twin Towers, de moord op Fortuyn en het weer vrijgezel worden van Sylvie Meis, zomaar enkele belangrijke gebeurtenissen waarvan je altijd zult blijven onthouden waar je was toen het nieuws tot je kwam. Vanmiddag kwam er zo’n gebeurtenis bij waarbij ik altijd zal terugdenken aan de omstandigheden waaronder ik het hoorde. Onderuitgezakt op de bank aanschouwde ik het wielerpeloton dat, aardverschuivingen ontwijkend, haar weg vond van Milaan naar Sanremo. Via de whatsapp werd ik door de KnuffelTurk van het zaterdagelftal op de hoogte gebracht. “Ik wil je even iets persoonlijk vertellen” las ik op het scherm. Door deze voorzichtige opening vlogen er allerlei scenario’s door mijn hoofd. Stopt Deniz eindelijk met voetballen? Wil zijn zus een date? Heeft Issa een baan? Je gaat je de meest vreemde dingen in het hoofd halen.


Niet veel later bracht Deniz echter de blijde boodschap: BERND HEEFT GESCOORD! Verschillende keren las ik de korte edoch verwarrende boodschap. Ik probeerde het bericht te linken aan een gebeurtenis. Dit proces verliep moeizaam. Gisteren bij Johny’s? Probeerde ik nog. Het antwoord van Deniz was echter helder. Nee, zonet en in het goede doel. Volledig verdwaasd zat ik op de bank. Om de zaken in het juiste perspectief te krijgen vroeg ik naar de beschrijving van het doelpunt. Heeft iemand de bal hard tegen hem geschoten waardoor de bal in het doel caramboleerde, heeft de keeper van de tegenstander een bril, wit-rode stok en een hond? Maar niets van dit alles. Gewoon een goed doelpunt na een voortreffelijke pass van Ivo.


Het maken van een doelpunt door Bernd in het Zaterdagelftal behoort, net als de komeet van Halley, een Elfstedentocht en een kampioenschap van Feyenoord, tot een lijstje van dingen die deze eeuw nog niet voorbij waren gekomen. Ok, Bernd had weleens gescoord voor een ander elftal, maar doelpunten gemaakt in elftallen waarbij medespelers en/of tegenstanders niet zelfstandig kunnen lopen tellen niet echt mee. Ook gaat er een hardnekkig verhaal dat hij in de herfst van 2004, tijdens de training, een bal via de onderkant van de lat heeft geschoten waarbij het leder misschien wel de doellijn was gepasseerd. De betrouwbaarheid van deze sage is echter niet onomstreden.


Hoe wonderlijk het ook is, het is Bernd natuurlijk ook van harte gegund. Elke week is hij, als grondlegger van onze voortreffelijke clubwebsite, druk bezig met het invoeren van de doelpuntenmakers voor de Patsboemlijst. Elke week voert hij nors de namen in van allerlei personen die het net weer wisten te vinden. Elke week was er ook één naam die hij nooit in hoefde te voeren. Sabine bemerkte wekelijks aan zijn kregelige humeur waar hij mee bezig was. Ze gaf hem dan een aai over de bol en fluisterde schalks in zijn oor dat hij weer goed was in andere dingen. Maar sinds zaterdag is alles anders.


Terugkijkend moeten we ook concluderen dat het doelpunt in de lucht hing. In het sober presterende zaterdagelftal heeft Bernd zich, dit seizoen, opgewerkt tot vaste kracht. Waar hij vroeger steevast een lange broek en een extra trainingsjasje meenam naar de wedstrijden wordt er nu met angst en beven geïnformeerd of hij zaterdags niet weer een familiedag heeft. Tom Heijmer weet dat hij zijn basisplek kwijt is aan Bernd en heeft zich neergelegd bij een plek op de reservebank. Met veel genoegen wordt er door het technisch hart gekeken naar de ontwikkelingen en het doelpunt van Bernd. Het voelde echter ook wel heel vertrouwd toen Bernd, vlak voor tijd, een voorzet, met veel elan, ineens over het vangnet schoot.