Nu de competitie langzamerhand zijn einde nadert en we nog steeds in de race zijn voor het kampioenschap neemt de spanning vooral binnen de technische staf enorm toe. Vorige week, tijdens de wedstrijd tegen PH 3 uitte zich dat niet alleen door enorme nervositeit op de bank, ook verraadde de vocale diarree die er werd uitgestoten door het technisch hart dat de spanning voor sommigen richting kookpunt ging. Door de resultaten van afgelopen week kreeg de wedstrijd tegen medekoploper Eibergen nog meer lading. Het technisch hart wist zich daar nauwelijks raad mee en dinsdagavond vond de eerste wedstrijdbespreking al plaats bij eetcafé Calimero. Dat de aanwezige Tom Heijmer niet werd uitgenodigd om bij VDE en Markie aan tafel te komen zitten was een klap in het gezicht van de medeleider en bleek een voorbode voor maatregelen die zaterdag zouden worden genomen.

De selectiespelers namen in de aanloop richting de topper geen risico’s zodat er dinsdag maar een paar spelers kwamen opdagen op de training. Donderdag maakten de spelers van Twenthe 3, 4 en 8 (allen koploper) het nog bonter door niet eens acht man op de been te kunnen brengen en de training helemaal niet door kon gaan. Zaterdag vielen de personele problemen mee. Stefan van Hulst bleek in de aanloop van de wedstrijd fit genoeg om te kunnen keepen, Job ging gaf aan dat hij het wel wilde proberen met een ingetapete enkel en Stephan Mellegers ging midweeks richting Turkije voor een optimale behandeling aan zijn hamstring en was op tijd terug om te kunnen starten. Paulus zat nog wel in de lappenmand en aan het lichaam van Sogut is er te veel te kort om optimaal te kunnen renderen. Verder vergt het optimaliseren van zijn woning te veel van het lichaam van Peter om mee te kunnen doen en was Willem nog steeds oorlogje aan het spelen op een andere locatie. Sies had uitgerekend zaterdag een snipperdag opgenomen en “Het Beest” werd, net als bij de vergadering bij Calimero, volledig genegeerd en hoefde überhaupt niet in voetbaloutfit op te komen draven, dit was dus de tweede klap die hij deze week te verwerken kreeg.


Tijdens de wedstrijdbespreking in de kleedkamer gebeurde er weinig opzienbarends. VDE hield een bespreking waarvan een ieder de inhoud inmiddels wel kan dromen en daarnaast werd er nog eens extra aandacht besteed aan de aanwezige korte lontjes met het verzoek om het elftal niet te benadelen door ongecontroleerde uitspraken en/of handelingen, vooral ook omdat de scheidsrechter een reputatie had opgebouwd tijdens de wedstrijd tegen Lochem. De commotie in de bestuurskamer begon pas bij het bekendmaken van de opstelling. Het deel van het technisch hart dat dinsdag aanwezig was bij Calimero had al inzicht gekregen in het bedenkelijke basisselectieproces van de hoofdcoach. Middels het afwerken van een schema selecteert VDE zijn elf basisspelers. Zoals in onderstaand schema valt af te lezen waren de eerste drie bankzitters al snel bekend.



De niet op zijn achterhoofd gevallen Niek Haafkes wist dat de oefenmeester een apart schema voor hem had en had ’s morgens glunderend richting thermometer gekeken. Kunstgras, warm en nuchter, dat kon niet meer mis.



De aan verslagenheid grenzende teleurstelling die zich van Niek meester maakte na het bekendmaken van de opstelling is dan ook volkomen begrijpelijk. Er waren er echter meer die reden tot klagen hadden. Tom Heijmer werd voor de derde keer getroffen door het nieuwe beleid van het technisch hart met de mededeling dat hij niet langer gewenst was in de dug-out. Naast Tom gold dit ook voor Paulus, Sogut, Jelmer, Sies en ondergetekende. Ook Peter, die na een lange periode van absentie met grote moeite, via een omweg en na twee keer de weg te hebben gevraagd, het Twentheveld weer eens had weten te vinden, werd gesommeerd om afstand te houden van het technisch hart.



Omdat VDE de herstellende Stephan Mellegers achter de hand wilde houden begonnen we zaterdag met de statische variant. Dit deed menig wenkbrauw fronsen maar het pakte aanvankelijk uitstekend uit. In het eerste kwartier hadden we legio kansen en het was Tom Berkers die ons op prachtige wijze aan de verdiende voorsprong hielp. Tijmen had, na deze voorsprong, twee uitstekende mogelijkheden om de voorsprong te vergroten maar zijn kopballen misten precisie. Uit het niets scoorde Eibergen de gelijkmaker en daarna veranderde het spelbeeld drastisch. Eibergen kwam beter in de wedstrijd en werd gelijkwaardig. VDE en Markie W. keken machteloos om zich heen en zochten contact met de verworpelingen voor het benodigde advies. Deze bleven echter stoïcijns voor zich uit kijken en negeerden het hulpbehoevende technisch hart volkomen. Deniz meende zelfs een statement te moeten maken door demonstratief met zijn rug naar het veld te gaan staan.



De scheidsrechter opereerde zoals voorspeld en floot voor zware overtredingen zoals het niet hebben opgetrokken van de voetbalkousen en het dragen van een merkteken op het shirt van onze assistent scheidsrechter. Met een gelijke stand werd de rust gehaald en het zaterdagteam begon aan de thee met de wetenschap dat deze wedstrijd, na een kwartier, al beslist had kunnen zijn. In de rust bleek dat Barry niet teRUG kon komen in het veld en dat ook Fabian te veel last had van zijn hamstring om door te kunnen spelen. Dit betekende dat Niek alsnog het veld in werd gedirigeerd en dat Stephan voor de benodigde diepgang in de spits moest gaan zorgen. Direct na rust kwam de volgende klap toen ook Job uitviel met problemen aan zijn enkel. Fabian had in de tussentijd echter een Lourdesachtig herstel ondergaan en was weer gereed om in te vallen. De wedstrijd kabbelde voort en ondanks een licht overwicht bleef een goal lang uit. Defensief hadden we de zaken echter uitstekend op orde. Tijmen, die vanuit de spits richting defensie was verhuisd, speelde samen met Tom een uitstekende pot in het centrum van de verdediging en ook onze backs speelden defensief uitmuntend. Een uitstekende aanval besliste de wedstrijd in ons voordeel. Niels Freriksen bediende Emiel op uitmuntende wijze en deze wist de keeper van Eibergen met een hard schot te verschalken.




Het vieren van de overwinning begon met bier in de kleedkamer, kreeg een vervolg met nog meer bier aan de picknicktafels langs het hoofdveld, verplaatste zich naar Calimero waar bier en eten werd genuttigd en ging van daaruit naar de Whee waar Stephan zijn verjaardag vierde en er bier werd gedronken. Het is maar goed dat iedereen waarschijnlijk wel zoveel heeft genuttigd dat de speech van ‘Beest’ Tom niet meer herinnerd wordt. Ook is het nog steeds een raadsel hoe Fabian het voor elkaar heeft gekregen dat hij zondagmorgen om half negen alweer redelijk fit op het voetbalveld was r.e.s.p.e.c.t.



Ondanks rare keuzes, slechte speeches, onnavolgbare uitlatingen moet er vanaf deze plek toch ook even aandacht worden besteed aan het tactisch vermogen van onze hoofdcoach. Dit weekend bleek ineens dat kop schopper loper VDE, die weleens ietwat onnozel wil overkomen, de hele week op twee borden tegelijk heeft geschaakt. Niet alleen heeft hij de belangen van het zaterdagteam behartigd. Met het negentig minuten laten spelen van Emiel heeft hij ook zijn Twenthe 4 een dienst bewezen. Emiel was na de topper van zaterdag namelijk zondag niet meer in staat om te spelen. Zonder de technische goalgetter verspeelde Twenthe 5 twee kostbare punten en zo nam Twenthe 4 afstand van deze concurrent. Hulde voor het plan!

Door de overwinning op Eibergen staan we nu alleen aan kop met drie punten meer dan Eibergen. Het resterende seizoen bestaat uit vier finales waarbij geen ruimte is voor een misstap. Aanstaande zaterdag staat de uitwedstrijd tegen Blauw Wit op het programma.