vv Twenthe Zaterdagelftal

kampioenen!!

Toen donderdagavond bleek dat Sportlust gewoon was komen opdagen bij Enter en daar ook nog eens punten verloor (3-3) werd het duidelijk dat we zaterdags officieel kampioen konden worden. Gezien het feit dat ON de tegenstander zou zijn konden de voorbereidingen op het kampioenschap beginnen.

Toch begon Martijn uitermate nerveus aan de wedstrijdbespreking op het PiepWill’m. Martin, Ronnie en Jelmer waren afwezig maar Martijn had keus genoeg om een winnend elftal samen te stellen. Beerend stond in de basis, voor sommigen is dit gegeven al opmerkelijk, de reden die Martijn echter aangaf verbaasde allen. Beerend stond de vorige keer wissel en was daar boos om geworden. Wilde speculaties gingen door de bestuurskamer betreffende de vraag hoe dat eruit moet hebben gezien. Heeft hij zijn tong uitgestoken, heeft hij een boze blik geworpen of heeft hij zelfs, onzichtbaar, onder tafel, zijn middelvinger op gestoken. Ook Beerend had geen idee.

Tijdens het omkleden was het weer vechten om de broekjes. Issa had, en dat was zijn enige taak, voor de trainingspakken gezorgd. Die waren dus niet meegekomen. Veel te vroeg stonden we in Almelo op het voetbalveld, terwijl het publiek kwam binnendruppelen werd hier en daar een beetje in gelopen. Een kwartier later kwam ook de tegenstander het veld op. De spelers van ON keken elkaar verbaasd aan, stelden zich voor aan elkaar en waren uiteindelijk ook klaar om te beginnen. Nadat ook de schieds er klaar voor was konden we beginnen. Jeroen was dit weekend vrij van de tennis en mocht het koningskoppel in de spits weer completeren.

Wat Jeroen bij de tennis lukt, lukte hem afgelopen zaterdag bij ON ook al snel, de bal in het net krijgen. Na ongeveer een kwartier spelen zorgde Jeroen voor de 0-1 voorsprong. De opluchting was groot en we bleven de bovenliggende partij. Enkele kansjes waren echter niet aan ons besteed en uit de eerste de beste aanval van ON werd plots de gelijkmaker gescoord. Dit was natuurlijk een enorme domper maar gezien het spel kon dit geen roet in het eten gooien. Toch duurde het tot vlak voor rust voordat we weer de leiding namen. Willem schoot van afstand op de lat en de rebound kwam via GW en Roy weer bij Jeroen die wel raad wist met deze mogelijkheid. Net voor het rustsignaal wisten we de voorsprong ook nog verder uit te bereiden. De weggestuurde Fabian, leverde een voorzet af bij Jeroen en deze had geen moeite om de bal langs de trieste ON doelman te werken.

De tweede helft was van een belabberd niveau. We kregen enkele kansen maar het bleef te lang 1-3. Een sporadische uitbraak van ON zorgde er zelfs voor dat de spanning weer terug kwam in de wedstrijd. Een verre voorzet viel op de lat en er stonden twee ON spitsen klaar om het laatste zetje te geven. Na de 2-3 zakte het niveau helemaal weg. Het enige vuurwerk werd geleverd door de aanhang aan de kant. Dit leidde tot heftige verbijstering bij ON, van “Scheids, ze blazen de dug-out op” tot “Ik stop ermee, ik stop ermee”. Na een vermaning van de leidsman kon er echter door gevoetbald worden. De opluchting was groot toen Jelle de 2-4 binnen schoot. Even later werd het ook nog 2-5 nadat Edwin de eerste goede hoge voorzet van de dag had afgeleverd bij Jeroen. Hierna vond de onpartijdige het genoeg en kon het feest losbarsten.